ԹՈՂ   ՍՏՐԿՈՒԹՅՈՒՆԴ

Եվ քսանամյա քո նոր պատմության,

Անկախ բայց կախված անդունդի եզրին,

Տառապանքների մի բազում շարան,

Կուլ գնացող այս դարաշրջանին:

Պիղծ ու կեղտարյուն ելան ընդերքից,

Ենիչերների վիժվածքը թորված,

Ու գամին   սյունին   անարգանքի,

Հիսուսի   նման   խաչեցին   անձայն:

Եվ   գործած   մեղքը   պատիժ   մեզ   դարձավ,

Աղետ,   տառապանք,  սով   ու   դառնություն,

Պատերազմն   հաղթած,   բայց   պարտված   կռվում.

Հերոսը   ընկավ,     սակայն   ոչ   մարտում:

Եվ   համբուրեցիր   աջը   դահիճիդ,   

ՈՒ   աստվածացրիր   հերոսի   դափնով,

Սակայն   սխալը   անցած   դարերի,

Չդարձավ   քեզ   երբեք   առաջնորդ:

Ու   խրատները   քո   մեծությունների,

Տալով   ոտատակ՝   առաջ    գնացիր,

Պիղծ   « Առաքյալներիդ »   հնազանդ,  հլու,

Ստրուկին    վայել    ապրում    ես   այսօր:

Ո՞րն    է   քո   մեղքը,   կհարցնես   գուցե,  

Լավ   իմանալով    պատասխանը   ճիշտ,

Սակայն   վախով    էլ    կապրես    հարատեւ, 

Թե   որ   ստրու՛կ    ես,   ազատ   չես    լինի:

Ազատությունը    պետք   է    վաստակել,

Եվ   ոչ    թե    մուրալ,    լացով    աղերսել,

Բռնակալների    օրենքն    է   այդպես,

Թե   հնազանդ   եղար,    ստրուկ    կդարձնեն:

19/05/2014   ՎՀ © VH